Een zo op het oog simpele zilveren hanger met een spreuk aan de ene kant en een gewaagd plaatje van een bloot vrijend stelletje aan de andere kant. Al vroeg in mijn leven kreeg ik het in mijn bezit, maar dertig jaar later haal ik er nog de inspiratie uit. Een kostbaar kleinood dat dagelijks invloed uitoefent op hoe ik mij opstel in het leven.
Ik was net zestien en had het geluk dat ik op school les kreeg van een zeer begaafde creatieve leraar op het gebied van expressie en kunst. Iemand die eigenlijk meer (levens)kunstenaar was dan leraar. Naast zijn werk op school ontwierp hij munten en er is geen Nederlander die zijn werk niet kent. Je hebt het dagelijks in je hand als je naar je portemonnee grijpt. Ons muntgeld is grotendeels ontworpen door twee verschillende kunstenaars, meneer De Haan en meneer Vis, daarom kan je op alle munten ook altijd een klein haantje of visje terugvinden. Voor onze klas bestond indertijd de unieke kans om een prachtige hanger aan te schaffen met een ontwerp van onze leraar Willem Vis, gemaakt van zilver in beperkte oplage met het leuke opschrift “Geluk is plezier met z’n tweeën.” Mijn eerste schoolvriendje schafte er eentje aan voor mij en kon toen niet bevroeden welke impact die hanger op mij had. “Geluk is plezier met z’n tweeen”, werd mijn lijfspreuk voor het leven.
Jaren later, toen het huwelijk met mijn eerste schoolvriendje allang niet meer leuk was, kwam ik die hanger toevallig weer tegen in een la. “Geluk is plezier met zijn tweeën”, las ik weer en besefte dat het gebrek aan plezier met z’n tweeën al jaren zorgde voor mijn ongeluk. Ik besloot er weer naar te gaan leven en koos uiteindelijk voor mijn vrijheid. Want als je geen geluk en plezier meer hebt, waarom ben je dan nog met z’n tweeën, zo dacht ik. De hanger ging weer om mijn nek zo werd ik weer dagelijks met die fantastische spreuk geconfronteerd. Al naar gelang mijn stemmingen keek ik telkens anders tegen die uitspraken aan. Was ik op zoek naar geluk, plezier of wilde ik ook liever met z’n tweeën zijn. Heb je met z’n tweeën meer plezier en geluk dan dat je alleen bent. Van dat laatste raakte ik steeds meer van overtuigd, ook omdat de algemene tendens zo is in de maatschappij. Stellen zijn gelukkig en alleen is maar alleen en zo stelde ik me steeds meer open voor een nieuwe relatie, voor dat met z’n tweeën zijn. Toen de nieuwe relatie er eenmaal was, verdween de hanger weer in een la. Aanvankelijk was ik heel gelukkig maar ik ontdekte na verloop van tijd dat we met zijn tweeën geen plezier meer hadden. Enfin, de hanger kwam uit de la en de geschiedenis herhaalde zich.
Het leuke van deze hanger is dat hij niet alleen een veelzeggende voorkant heeft, maar ook een veelbetekenende achterkant. Daarop staat namelijk de afbeelding van een vrijend stelletje dat duidelijk plezier heeft. Dat kwam mooi uit, want de ketting ging weer om maar nu besloot ik de uitdagende afbeelding naar voren te dragen en het te mikken op plezier in mijn leven. Tijdens het stappen en het maken van contacten met het andere geslacht lag de hanger opvallend op mijn boezem en menigeen deed er een greep naar om de afbeelding wat beter te bekijken. Nieuwsgierig werd de hanger dan ook omgedraaid en zo werd de spreuk vaak hardop voorgelezen. Met zo’n hanger werd er al anders tegen me aan gekeken en bovendien had ik sneller lijfcontact. Ik wond er geen doekjes om, plezier met z’n tweeën is natuurlijk ook leuk voor tijdelijk geluk en ik had het geluk dat ik altijd wel een tweede vond om tijdelijk plezier mee te beleven. Toch bleef ik me afvragen, is geluk plezier met z’n tweeën, of kan je met z’n tweeën plezierig gelukkig zijn. Tot op heden ben ik er nog niet echt uit, behalve dat ik gelukkig af en toe met z’n tweeën plezier heb. En daar ben ik op het moment gelukkig genoeg mee.