Op een bepaalde leeftijd begint bij sommige mensen het verlangen naar kinderen te ontstaan. Zo ook bij mijn vriend en mij. Er gaat ineens een deur open die je nog niet eerder ontdekt had, ineens is er zoveel om over vooruit te denken, om over te praten. Niet dat ik over enkele maanden met een dikke buik loop (eerst de studie maar eens afronden), maar het is in ieder geval zalig om er met elkaar over te praten, nee, te fantaseren.
Wat zijn leuke namen? Waar komt de babykamer, hoe gaan we ze inrichten? Moeten we bepaalde dingen in het huis aanpassen? Hoe worden de taken verdeeld en hoe gaan we het doen met het werk? Hoe gaan we onze kinderen opvoeden? Wat te doen als zoon- of dochterlief met iemand thuiskomt die we absoluut niet mogen? Enzovoorts enzovoorts.
Het is een ontzettend leuke manier om elkaar nog beter te leren kennen, te kijken of je goed bij elkaar past. Gelukkig was dat bij ons wel het geval, want onze ideeën over kinderen en alles wat dat met zich meebrengt, komen behoorlijk overeen. Het verlangen naar zo’n klein wezentje wordt er steeds groter door.
Waarom ontstaat de bestaat de behoefte naar het ouderschap op een gegeven moment? Ik heb eens goed diep in mezelf zitten graven, maar ik kan het precieze antwoord niet vinden. Op een gegeven moment is het er gewoon. Zo zie je maar, ik riep vroeger het hardst van iedereen dat ik nooit van m’n leven kinderen wou. En moet je nu eens zien, ik hoef maar een klein koppie met twee staartjes in de supermarkt te zien en ik smelt al van de moedergevoelens.
Het heeft er sowieso mee te maken dat je steeds ouder wordt en dat je interesses gaan verschuiven. Ik heb wel tien psychologieboeken die daar helemaal mee volgeschreven staan. Misschien hangt het ook samen met je relatie. Zolang je een vriend of vriendin hebt waarover je niet zeker bent of je daar de rest van je leven mee door wilt brengen, denk je al helemaal niet over kinderen met die persoon. Zo ging het tenminste bij mij. Toen ik mijn huidige partner tegenkwam na een wat minder geslaagde relatie, ontdekte ik hoe het eigenlijk zou moeten gaan tussen twee verbonden personen. Naarmate onze relatie zich meer en meer ontwikkelde, begon mijn leven weer te groeien. De horizon wordt breder, je wilt verder gaan verkennen. Misschien heet zoiets volwassenheid, wie zal het zeggen. Hoe dan ook, de kinderwens is erdoor gewekt.
Twee, een jongetje en een meisje, wat zou dat zalig zijn..