Enkele weekends geleden vierden mijn vriend en ik onze tweejarige relatie in het hotel waar we elkaar voor het eerst gezien hebben. We hebben elkaar via een chatprogramma leren kennen. Nadat hij me had gevraagd of hij eens langs kon komen en ik vol vreugde ja antwoordde, heb ik hem een goed hotel aangeraden. Nu is dezelfde kamer jaarlijks rond dezelfde tijd door ons bezet.
Het herbeleven van die ene dag geeft een onbeschrijfbaar gelukzalig gevoel. Iedereen die wel eens een chatvriend(in) ontmoet heeft kent het gevoel. Zeker als er vlinders in de buik zitten, gieren de zenuwen door je keel. Ik stond daar voor de kamerdeur van mijn toekomstige vriendje en heb er enkele minuten over gedaan voordat ik durfde aan te kloppen.
Ik weet nog precies hoe we elkaar aankeken toen hij de deur opendeed: een beetje verlegen lachend en met de voeten draaiend. Meer dan een “hoi” kwam er toen niet uit. Om het ongemakkelijke gevoel weg te nemen, nam hij me toen in zijn armen. De tijd die daarna volgde leek wel een sprookje. Het sprookje leidde tot een relatie.
Het is en blijft een aparte ervaring om iemand te ontmoeten die je al een tijd via internet geproken hebt, maar nooit gezien hebt. Je weet best veel van elkaar, maar als je dan tegenover elkaar staat weet je niet veel te zeggen. Tenminste, dat was bij mij het geval.
Ik ben erg benieuwd hoe zo’n IRL ontmoeting bij anderen is verlopen. En waarom is het eigenlijk altijd een beetje eng en spannend? Omdat de veilige barrière der afstand ontbreekt? Omdat je niet meer op het kruisje kunt klikken als het je niet meer bevalt? Omdat hier je “echte ik” bij de ander in de smaak moet vallen?
Vooral dat laatste aspect is tegenwoordig een actueel onderwerp. Chatten is tegenwoordig net zo gewoon als een avondje stappen en het is erg gemakkelijk om een beeld te scheppen van jezelf dat niet overeenkomt met de werkelijkheid. Dat is geen probleem zolang beide chatters aan de andere kant van de lijn zitten. Maar wanneer er een afspraak gemaakt wordt om elkaar eens in het echt te ontmoeten komt de aap uit de mouw. Dit soort afspraakjes eindigen vaak in een teleurstelling.
De basisomgeving van de mens zal hoe dan ook altijd uit echte mensen en echte dingen blijven bestaan. De personen om wie je geeft kun je aanraken en in de ogen kijken. Zij geven om jou omdat je bent zoals je bent. Als je een persoon via het chatten ontmoet en het klikt, dan is dat om het beeld dat jij geschept hebt. Als dat beeld de realiteit omvat kan een IRL ontmoeting bijna niet foutlopen.
Hebben jullie een opmerkelijke, grappige, vreemde, leuke ervaring ontmoeting met een chatvriend(in) achter de rug? Vertel me erover! Ik ben erg benieuwd hoe het bij andere mensen is verlopen en of mijn visie klopt.