De vaste bezoekers van deze site kunnen zich vast nog wel de column over mijn biseksualiteit herinneren. Ik sloot toen af met de zin dat het lang genegeerde deel van mezelf de aandacht kreeg dat het verdiende. Laat ik eens verder ingaan op het vervolg van dit verhaal.
Ik had dus een meisje leren kennen. Zij zat – net als ik – al een aardige tijd in relatie met een jongen en was dus niet op zoek naar een echte relatie. We waren beiden eigenlijk op zoek naar een goede vriendin met een “extra dimensie”. Het leek een perfecte match.
Zij had er veel over gesproken met haar vriend en ik met de mijne. Ze stonden er allebei achter en beloofden het meteen te zeggen als er toch iets dwars zou zitten. We zouden geen geheimen voor elkaar hebben en open tegenover elkaar zijn.
Na verscheidene ontmoetingen met haar ging het verder dan enkel zoenen. Dat was allemaal heel erg spannend en fijn. Zo spannend en zo fijn dat ik de indruk kreeg verliefd te worden. Mijn eerste fout was dit niet te zeggen aan mijn vriend. Zij deed dat wel aan de hare.
Door dat nieuwe geheim gehouden gevoel van opwinding, kregen de ontmoetingen een steeds stiekemer karakter. Ergens voelde het geniepig, ik kwam m’n belofte niet na open te zijn tegenover mijn vriend, maar ik ging ondertussen wel gewoon door met het feest. Als ik diezelfde avond dan nog vertelde dat het “wel gezellig en leuk” was geweest met haar voelde ik me slecht. Toch voelde ik me liever rot dan dat ik durfde toe te geven verliefd te zijn op haar.
M’n tweede en laatste fout was een afspraak met haar te maken en aan m’n vriend te vertellen dat ik naar college moest. Ook hier ging het spreekwoord op dat de waarheid de leugen altijd achterhaalt… Toen was het hek van de dam en kwam hij erachter dat ik m’n gevoelens voor haar verborgen hield tegenover hem.
Ondanks dat we het allemaal uitgepraat hadden met elkaar, voelde het niet juist meer, zowel voor hem als voor mij. Ik had dat toen nog niet direct door van mezelf, maar later besefte ik wat dat benauwde gevoel al die tijd geweest was.
Ik heb het contact met dat meisje stopgezet. We hadden immers afgesproken er meteen mee te stoppen als het om wat-voor-reden-dan-ook niet meer zou gaan. Onze vriendjes zouden altijd nummer 1 blijven staan. Toen is gebleken dat afspraken gevoelens niet in de weg staan; ze was ontzettend verliefd op me geworden en wilde verder… Mensen pijn doen vind ik echt vreselijk. Toch heb ik het moeten doen door haar te zeggen dat ik niet verder wilde…
Een hele vreemde gewaarwording was dat ik daarna een hele tijd “niks” voelde. Ik kon niet zeggen of ik het wel of niet erg vond haar kwijt te zijn. Nog erger dan dat ik haar gekwetst heb, vind ik het om te zeggen dat ik er nu achter ben dat ik het niet erg vind dat het over is. Het geeft me terug rust en ik besef me meer dan ooit hoe zielsveel ik van m’n vriend hou en hij van mij. Hij en alles wat we samen delen zijn me teveel waard om op te geven voor wat seksuele gevoelens.
De eerste wijze les die ik hieruit getrokken heb, is dat afspraken en gevoelens totaal los van elkaar staan. De tweede is dat je gewoonweg niet aan een derde persoon moet beginnen binnen een relatie, ook niet om enkel de seks. De derde is dat je jezelf aardig voor de gek kunt houden: spanning en nieuwigheid zijn niet hetzelfde als verliefdheid. De laatste conclusie die ik heb kunnen trekken, is dat je een goede relatie met hart en ziel moet koesteren.